Opština Priboj je podržala festival "Dani Danila Lazovića". Kao izraz volje da unapredi kulturnu dinamiku i održi sećanje na velikana srpske glume Danila Lazovića, predsednik opštine Priboj postao je pokrovitelj festivala.
Celokupan značaj ove manifestacije nije samo lokalnog karaktera već je cilj festivala da poprimi široki regionalni kapacitet.
O Priboju
Opština Priboj se nalazi u jugozapadnoj Srbiji, u šumovitoj oblasti Starog Vlaha, u plodnoj dolini reke Lim. Priboj je smešten na tromeđi Srbije, Crne Gore, Bosne i Hercegovine, a graniči se sa opštinama: Čajetina, Nova Varoš, Prijepolje, Pljevlja, Čajniče i Rudo.
Sve informacije o opštini Priboj možete potražiti na: www.priboj.rs
Mala istorija Priboja
Zvanični pisani izvori daju podatke o naseobini Priboj od početka 15. veka, ali se sa sigurnošću može tvrditi da je utvrđeni grad Jagat na Malom Biću zidan u 13. ili 14. veku.
U 13. veku se prvi put pominje i Župa Dabar čije je sedište bilo u Banji. Banju kao utvrđeno naselje i napredan grad pominje arapski geograf, El Idriz Abdulah davne 1153, a taj epitet ona zadržava i u vremenu Nemanjića i njihovih velmoža Vojinovića, Altomanovića i drugih. Od 1219. do 1698, kada Turci spaljuju i ruše manastir Svetog Nikole, Banja je bila sedište Dabarske episkopije.
Pod Tursku upravu Priboj dolazi između 1459. i 1463. godine, kada se prvi put u turskim izvorima i pominje. Pod vlašću Osmanskog carstva ostao je sve do 1912, kada je oslobođen i pripojen Kraljevini Srbiji. Za vreme Turske uprave Priboj pripada, privremeno, raznim kadilucima, srezovima, u Višegradu, Čajniču, Novoj Varoši, Prijepolju i Pljevljima a povremeno je bivao i samostalan. Nakon Bečkog kongresa 1879. godine u Priboj dolazi i Austro- Ugarski garnizon ( Zelenac i Banja ), koji u Priboju ostaje do 1909. godine. Dolazak Austrougarske vojske dovodi do razvoja trgovine, zanata i drugih uslužnih delatnosti, a sagrađen je i prvi hotel savremenog tipa.
Sa izbijanjem Prvog svetskog rata 1914, Priboj dobija prvorazredan strateški značaj. I pored dobro organizovane odbrane, u jesen 1915. godine pribojski kraj je dopao pod okupaciju austrougarske vojske. Okupacija je trajala sve do novembra 1918, kada Priboj ulazi u sastav Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
Između dva svetska rata Priboj se razvija vrlo sporo, izuzev trgovine i zanastva. Izgradnja drumskih putnih pravaca od Priboja prema Novoj Varoši i Prijepolju, pa prema Rudom, Pljevljima i Sarajevu, a naročito pruga Uvac – Priboj, ojačava trgovinski promet Priboja . Razvoj zanatstva i trgovine dovodi do aktiviranja stanovništva na formiranju sportskih društava i organizacija kao i kulturno – zabavnog života.
Nastupajući od Višegrada preko Bijelog brda u Priboj su 17. aprila 1941. godine ušli Nemci. Podelom okupacionih teritorija Priboj je pripao italijanskoj okupacionoj zoni i u njenom sastavu ostaje do 1943. kad ih menjaju Bugari. Početkom 1945. godine otpočele su operacije na oslobađanju ovih krajeva. Delovi treće Sandžačke 12. januara 1945. oslobađaju Priboj i okolinu.
Početak Drugog Svetskog rata Priboj je dočekao bez industrijskih preduzeća, ali njegov kraj označio je novi početak i ubrzanu industralizaciju. Pored industrije, razvija se trgovina, ugostiteljstvo, građevinarstvo i druge uslužne delatnosti. Mlinsko preduzeće „12. januar“, drvno-industrijsko preduzeće „Lim“ , ugostiteljsko preduzeće „Bić“, komunalno preduzeće „Usluga“ , industrijska konfekcija INKOP, saobraćajno preduzeće „Raketa“, industrija „Poliester“, građevinsko preduzeće „Izgradnja“, fabrika sintetičkih smola „EPOXID“, a naročito fabrika automobila FAP usmeravali su razvoj Priboja.
Pored zamaha industralizacije, preporod doživljavaju i društvene delatnosti. Izgrađen je Dom kulture, otvaraju se nove školske zgrade i zdravstvene ustanove. Menja se i broj stanovnika. Dolaze novi radnici iz Slovenije, Bosne i Hercegovine, unutrašnjosti Srbije. Povećava se broj gradskog stanovništva prilivom radnika sa seoskih područija. Na levoj obali Lima, u Čitlučkom polju, izgrađen je Novi Priboj- popularno nazvan Naselje. Šire se i prigradska naselja u Mramorju, na Zelencu, na Mostini, Podinama, Poljicu, Jarmovcu i dr.
Od 1913. do 1946. godine Pribojskoj opštini pripadala su i mesta Marića Luke, Štrpca, Plema, Uvac, Boranovići, Mioče i Mokronozi, a od 1946, pripadaju opštini Rudo.
Danas je Priboj opština na tromeđi Srbije, Crne Gore i Bosne i Hercegovine. Priboj nudi različite kulturne i turističke sadržaje. Prepoznatljiv je po dobroj hrani, srdačnim domaćinima i tome da se ljudi uvek vraćaju u Priboj.